forza culinaria......

soaba a canción, soaba a soño,

despertaban medos de paixón

mentres cocíanse uns ovos

que ían valer de inspiración, ben.

unhas sardiñas de lata

impregnaron o prato

buscándote entre o aceite

e vinagre, que soaban, ben.

o toque vexetal poñianos

un roxo tomate, e uns espárragos,

cá terra mirábate co goce

da saúde, que sintas amábel, ben.

mesturando os dedos na sal

dáballe a salitre necesaria

có mar dende o seu curazón

obrigaba a falar do “amor”, ben.

o garfo, era o final dunha historiña,

comida dun amencer onde a xeada

imprimiu o frescor dos silenzos

pensando en ti, un día craro, ben.

unha cervexa, abría o apetito

coma bicos, protexendo o “amor”

de miradas visibels, pra que o vento

os leve aos beizos queridos, ben……