a enerxía non se destrue, armonízase......

verbas que van de baleiro,

andares seguros, de amenceres

fríos, árbores que seducen o

vento, pra renovar o vestiario.

vías que atafegan as rodas

na tensión do condutor, no que

a prudencia faille pensar que

ir a modiño é o millor.

horizontes expectantes , que regan

proxectos novos, que inverten

no desexo da humildade creada

polo soño do individuo ante o “amor”.

respostas da vida que envolven

miradas entre os cristais da fala,

permitindo ó océano da sabedoría,

que ilustre baleas entre divas.

bálsamo florecido que engulen

poemas adscritos a redacción

pronunciada pola lingua da razón

do entendemento das experienzas compartidas.

espallar a cultura educacional

dos egos, e das colectividades

enxalzan non só o de un ou unha, senón

o de todo o mundo da fala de cada POVO.