instruír pra vivir.....
luns 21 decembro 2020
as pálpebras ábrense na luz
da mañá, despexarse da
noite dos soños, pide un
almorzo, que faga levar a mañá.
o serán rende o que producimos
mentres o sol, non lle da paso a lúa
pra que a poesía volva entrar
na fantasía da miradas dos soños.
son moitos os silenzos
que existen, uns sepárante,
outros adíante, outros sofren, e os
bispados aproveitar a ocasión, pra mandar.
a amizade soporta todo tipo
de crenzas, porén o que non soporta
son doutrinas que impoñen o adoutrinamento
que se non os ves, apacéntante coma o gando.
ledicia…..chegaches sen pasarte polas estacións
da morriña, dun mundo que escoita a vosa
maneira de loitar…..
pra que o presente- futuro sexa o “amor” do mañá…..
