pimentos son

estas soa, soan as campás,

non é morte, vibran os silenzos,

aparecen os medios, non danan

o violín, e a voz que sae fresca e lucida.

móvense as follas, empezan

os tambores das verbas, que

degolan as pisadas malditas,

e enraízan da terra a sabedoría.

os dedos deslízanse polas teclas

dos talos que move o vento

nos bosques das meigas, seducidas

pola luz da lúa, pra brilar as estrelas.

o baixo escoita os ruídos dos vivos

que se moven na natureza

con olfacto e ollos dos espías

que divagan mentiras entre os grupos.

as voces agora , se escoitan

agora no berran, agora acompañan,

os silenzos cá atmosfera dilúe

os pensamentos cá música expresa.

era unha voz soa, agora son millóns

que respiran desagregando nos

bosques os faladoiros dos árbores

que deseñan nos curazóns das letras.