somos a sombra da luz.....

un mínimo terremoto oíuse

nalgures, estaba en silenzo,

o moble empezou a facer música,

coas copas…..

na cociña os electrodomésticos

acompasados, vibraban sen parar

o que enriba tiñan, na mesa os

bártolos resoaban coma tambores

e de repente un pano fixo o silenzo outra vez…..

eran as odas do mar

que o vento as facían

cantar, ou eran as bruxas do bosque

que afloraban os sentimentos…..

foron dous, tres segundos, non o lembra

porén gravou a música que silenciaba

o medo ao despertar dunha pesádela

que non foi realidade…..

ledicia….. as carreiras de obstáculos

sálvanse saltando as vallas, na vida a ledicia

non e o saltar ao oco, senón, o razoamento

ao despertar un día tras outro sen molestar…..